Door Tijd & Ruimte

[arghus]

Ik ga hier mijn verhaal (Door Tijd & Ruimte) posten. Ik heb het ook al op een website staan: www.de4werelden.webs.com en ik werk aan een game (trailer vind je op de site ). Hier komt:

Hoofdstuk 1: Hoe alles begint

Jack doet zijn ogen open… Hoe laat is het? Hij kijkt op zijn wekker. ACHT UUR! Het is acht uur, nu is hij nooit meer op tijd op school. Jack springt uit zijn bed, kleed zich aan en rent naar beneden. Zoals altijd is zijn vader al weg en zijn moeder, ja zijn moeder… Zij is drie jaar geleden overleden. Jack pakt zijn schooltas en doet zijn jas en schoenen aan. Hij struikelt over een paar oude slippers en valt languit op de grond. Snel staat hij weer op en rent hij naar buiten. Hij pakt zijn fiets en fietst zo snel als hij kan naar school…

Als hij de straat in rijd waar zijn school staat ziet hij dat er iets aan de hand is. Overal staan auto’s geparkeerd en er lopen heel veel mensen rond. Jack kijkt om zich heen. Aha! Daar is Max. Snel rijd Jack naar Max toe. “Hoi Max, wat is er gebeurd?” Max draait zich om en zegt: “Hey Jack! Dat je nog niet weet wat er gebeurd is! Er is een experiment mislukt en een groot gedeelte van de school is afgebrand daarom vallen de lessen uit. ” Verbaas kijkt Jack naar Max en zegt: “Wow, wow doe eens even rustig. Zij je nou dat een groot gedeelte van onze school afgebrand is?” Max knikt. “Dit is niet te geloven, wat is er precies gebeurt?” “Nou dat is het rare…” Max kijkt Jack aan “niemand weet precies wat er gebeurd is…” “Dat is inderdaad raar.” Max kijkt even bedenkelijk en zegt dan: “Goed ik ga naar huis, ‘k zie je later!” “Later” antwoord Jack. Max stapt op zijn fiets en fietst weg. Jack loopt in de richting van het school gebouw. Ineens hoort hij een vreemd gezoem. Het lijkt uit het gangetje tussen twee winkels te komen. Jack loopt het gangetje in. Het zoemende geluid wordt steeds sterker en Jack hoort nu ook mensen praten. Jack moet moeite doen om hun gesprek te kunnen verstaan.“De balans is verstoord en nu nog meer als de vorige keer” “Ik weet het, verstel eens iets nieuws” “Zullen de humani iets door hebben?” “Ik weet het niet we moeten alles onderzoeken…” Tenslotte mompelt één van de mannen een paar onverstaanbare woorden en dan word het stil. Jack kijkt voorzichtig om het hoekje. De twee mannen staren naar de muur. Jack wil weg lopen, maar dan ineens klinkt er een ratelend geluid. Ook word het gezoem weer sterker. Jack ziet blauw licht tussen de kieren van de muur door schijnen. Hij kan zijn ogen niet geloven. Wat gebeurt er? Het licht vormt kringen op de muur. Steeds groter wordende kringen van licht. Totdat er een grote blauwe cirkel in de muur zit. De twee manen knikken naar elkaar en lopen naar de muur toe. NEE! Ze lopen er in, ze lopen er dwars doorheen! De twee mannen zijn niet meer te zien, maar de cirkel is er nog steeds.

Jack loopt er voorzichtig naar toe en steekt voorzichtig zijn hand uit. Ineens lijkt het of iemand zijn hand vast pakt. Hij wordt naar binnen getrokken recht de blauwe cirkel in. Jack lijkt te vliegen. Alles om hem heen is blauw, maar voor hem ziet het gangetje nog. Hij zet een stap naar voren en wil naar buiten stappen. Dan ineens verdwijnt het gangetje en word alles blauw. Zijn hoofd begint te tollen. Hij wordt duizelig en moe. Dan word alles zwart.

[arghus]

Hoofdstuk 2: De magische wereld

Jack doet zijn ogen open… Wat is er gebeurd? Waar is hij? Ineens weet hij het weer. De muur, de blauwe cirkel en de twee mannen die er door gingen. Hij kijkt om zich heen. Hij licht op een koude stenen vloer in een klein achthoekig kamertje. Tegen de muur staat een bureau. Op dat bureau licht een boek. De titel is: Het geheim van de reizigers. Jack slaat het boek open en leest.

Er zijn vier werelden gescheiden door duizenden lichtjaren waar een mens nooit door zal kunnen reizen. (die kracht is alleen aan de schaduwen en schimmen geschonken (dat zijn donkere, gemene en valse wezen ze leven tussen tijd en ruimte en zijn de tegenstanders van de wereld van licht) Mensen kunnen de werelden alleen bereiken door de dromen. De toegang tot de dromen is te verkrijgen door een portaal….

Jack stopt even met lezen. Dus dat is er gebeurt! Hij is door een portaal gestapt, door een droomdementie en is nu in een andere wereld. Maar dat is ONMOGELIJK! Zo iets bestaat NIET! Het kan gewoon niet bestaan. Om zich zelf tot rust te laten komen lees hij verder:

Portalen kunnen enkel en alleen door een reiziger geopend worden, zij die deze kracht ontvangen hebben, maar er zijn er nog maar weinig over. Ooit zal er een reiziger komen met speciale krachten. De uitverkorene, deze persoon…

Ineens vliegt de deur open. Jack kijkt recht in het gezicht van één van de twee mannen die hij in het gangetje gezien heeft. De man kijkt stomverbaasd als hij Jack ziet staan, Ineens steekt hij zijn hand uit en grijpt Jack bij zijn keel en trekt zijn hoofd omhoog. Hij kijkt Jack recht in zijn ogen en zegt: “Ik vraag het maar één keer” de man is even stil “Hoe ben je hier gekomen?” Jack kijkt de man aan en stamelt: “Het P-Portaal wat u geopend had, ik...” “Onmogelijk! Alleen een reiziger kan door de dromen reizen!” De man kijkt Jack aan en gooit hem dan op de grond. “Ben je een spion?” “N-Nee” stamelt Jack. “Ik vraag het je nog één keer vriendelijk, BEN JE EEN SPION?” Ineens voelt Jack zich heel kalm worden, hij kijkt de man recht in zijn gezicht en zegt: “Ik weet niet hoe, dat zal u beter weten maar ik ben hier door het portaal gekomen.” De man kijkt woedend in zijn richting en schreeuwt: “We zullen eens kijken wie hier de waarheid spreek!” Jack deinst achteruit, van zijn kalmte is niets meer over. De man pakt iets uit zijn zak. Het is een amulet. Hij kijkt Jack spottend aan en zegt: “Als jij een reiziger bent zal dit amulet gaan gloeien.” De man lacht even en gaat dan verder: “Eindelijk zullen we gaan zien we hier de waarheid spreekt.” Jack kijkt naar het amulet. Er staat een vreemd oud symbool op. Maar wat is dat? Het symbool op het amulet wordt rood! De man stopt met lachen hij kijkt verbijsterd naar Jack en roept uit: “Dat is onmogelijk!” “Dat kan NIET!” “Dit kind kan de uitverkorene niet zijn!” Hij snauwt Jack toe dat hij hem moet volgen. Jack staat op en loopt achter de man aan. Niet wetend wat hem te wachten staat.

[arghus]

Hoofdstuk 3: De uitverkorene

Jack wordt door de man meegesleurd door een heel stelstel van gangen en kamers. De maan staat stil bij een vreemde rode houten deur. De man klopt op de deur. Er wordt meteen op gedaan. De man duwt Jack naar binnen. Hij staat in een grote oud uitziende kamer met een grote tafel en heel veel stoelen. Op elke stoel zit een man die stak voor zich uit kijkt. Aan het hoofd van de tafel staat een soort troon. De man die daar op zit lijkt veel belangrijker te zijn als de andere mannen die rond de tafel zitten. De man die aan het hoofd van de tafel zit begint te spreken. “Ik ben Regioan, ik ben de voorzitter van de raad van de tweede wereld en één van de belangrijkste bewakers van de balans.” [Deze titel zegt Jack natuurlijk helemaal niets maar hij is blij dat hij eindelijk een naam te horen krijgt.] “Ga zitten.” Jack kijkt om zich heen, maar zit nergens een stoel staan. Dus gaat hij op de grond zitten. Om hem heen klinkt wat gegniffel. Regioan reageert gelijk met het beval dat iemand een stoel moet gaan halen. Dit bevel wordt meteen uitgevoerd en even later zit Jack op een stoel aan de tafel. Regioan begint waar te praten: “Ik heb vernomen dat jij de uitverkorene bent?” Jack knikt en zegt: “Voor zover ik vern…” Verder komt hij niet want Regioan onderbreekt hem en zegt: “Alleen bevestiging is voldoende.” Jack knikt weer en Regioan gaat verder: “Mooi, wij willen weten of jij echt de uitverkorene bent dus dat zal getest moeten worden, maar we moeten eerst wachten op…” Ineens word de deur open gegooid. Een kale oud uitziende man komt binnengelopen. Regioan kijkt geïrriteerd in zijn richting en vervolgd dan: “Zoals ik al zij je zult aan testen worden onderworpen om te kijken of je echt de uitverkorene bent.” De man knikt naar Jack en vraagt hem om hem te volgen. Jack en de man lopen zwijgend de kamer uit de gang de door en een paar trappen af. Ineens staan ze in een grote Bibliotheek. Overal staan of liggen boeken en er hangt een muffe geur. De man begint te praten: “Mijn naam is Férandro Matrix maar voor jou Meneer Matrix begrepen?” Jack knikt. Meneer Matrix kijkt een beetje beledigt en zegt: “Met twee woorden spreken, hebben je ouders je dat niet geleerd?” Jack slikt een brok in zijn keel weg en antwoord dan: “Ja Meneer Matrix” Meneer Matrix kijk hem spottend aan en zegt: “Volgens mij waren dat drie woorden” Jack word rood en Meneer Matrix begint te lachten. Ineens kijkt hij weer heel serieus en kijkt hij Jack aan. “De Regioan, wat trouwen geen naam maar een titel is heeft mij gevraagd jou alles over de werelden te vertellen.” Jack wil zijn mond open doen om iets te vragen, maar Meneer Matrix onderbreekt hem en zegt: “Vragen mogen naderhand.” “Ik snap ook wel dat je die hebt, maar laat mij eerst mijn verhaal even doen.”

Het verhaal van Meneer Matrix:

Zolang de mens zich kan herinneren en waarschijnlijk nog veel langer. Is er niet één, maar zijn er ver werelden. Wat overigens veel mensen nu niet meer weten. De vier werelden zijn gescheiden door de dromen waar alleen tijdreizigers en schimmen door komen, maar ik vernam dat je alles tot hier al wist. Wist je trouwens dat de schimmen op jouw planeet gezien worden als de Aliens? Wat vermoedelijk komt door hun snelle luchtschepen. Maar goed ik dwaal af zoals altijd. Aan het einde van de dromen bevind zich volgens de oude legendes de poort van het tijdreizen waar jij door zal moeten gaan…

“Wow meneer Matrix wacht even!” “Wat is er Jack?” “Waarom zo en moet ik dat doen?” “Omdat jij de uitverkorene bent, maar goed wees stil want ik was nog niet klaar met mijn verhaal.”

De mensen die jij net ontmoet hebt zijn de vijftig beschermers van de balans. Ze zijn verdeeld over de vier werelden. De wereld van licht waar vijf beschermers zijn, de wereld van de wetenschap waar ook vijf beschermers zijn, de wereld van magie waar twintig beschermers zijn en tot slot de wereld van de duisternis waar ook twintig beschermers zijn. De verdeling is zo opgemaakt omdat het gevaar veel meer te verwachten is van de werelden van duisternis en magie. En dit vermoeden klopte. De wereld van het licht, een prachtige wereld met heuvels groene landschappen en zoveel moois is ook veranderd in een wereld van duisternis. De werelden beginnen terug te groeien naar één duistere wereld zoals die voor de scheiding van de planeten was. Als dit gebeurt betekend dat het einde voor alle vier de werelden, maar ik ga te snel laat ik terug gaan naar het begin. Eerst was er één wereld die was donker en gevaarlijk. Op deze wereld was alleen oorlog, haat en hebzucht. De wereld was onderverdeeld want het ene wezen verhief zich boven de andere. Alles liep steeds verder uit. Totdat op een dag op een onbekende wijze de werelden gedeeld zijn. Niemand weet nog hoe dat gebeurt is, maar dat het gebeurd is, is een vaststaand feit. Het leven op de planeten ging gewoon door en alles kwam weer tot rust.

[arghus]

Hoofdstuk 4: Meer vragen als antwoorden

Meneer Matrix is stil. Hij heeft zijn verhaal verteld, maar Jack heeft nog zoveel vragen. Hij wacht dan ook niet met deze te stellen, maar hij begint meteen met vragen: “Dus ik moet de wereld redden?” “Dat is jou opdracht Jack” Jack kijkt meneer Matrix aan en zegt dan: “Hoe weten jullie dat ik het ben, ik- ik kan het gewoon niet zijn!” Meneer Matrix zucht en antwoord: “Het Amulet werd rood dat is het teken dat jij de uitverkorene bent.” “Wat was dat voor een teken?” “Dat was het teken van de Onbekende Bewaker” “De Onbekende Bewaker?” “Hij is de grootste bewaker van de balans hij staat boven de Regioarans waarvan er trouwens in elke wereld één te vinden is al het hoofd van de bewakers op die planeet.” “Dus deze Onbekende Bewaker heeft een belangrijke rol voor de vier werelden?” “Belangrijker als iemand ooit zal bevatten, hij is de gene die jou zal helpen om het portaal te vinden.” “Waar kan ik de Onbekende Bewaker vinden?” “Dat is een vraag waarop alleen jij zelf een antwoord kan vinden.” Jack wil reageren, maar Meneer Matrix legt hem het zwijgen op: en zegt: “Je moet nu gaan, meer als dit kan ik niet voor je doen.” Jack wil tegensputteren, maar er komt een man in een soort harnas binnen gelopen en die neemt hem mee. Hij brengt hem naar een kleine kamer en zegt: “Probeer eerst maar eens wat te slapen de rest komt later wel.” Jack gaat op het bed in het hoekje van de kamer liggen en de man doet de deur dicht. Jack licht nog lang te draaien en te denken over alles wat hij heeft meegemaakt, maar uiteindelijk valt hij toch in slaap.



Jack doet zijn ogen open. Is hij nu al wakker? Hij licht toch nog, maar net op bed? Hij kijkt om zich heen. Hij licht gewoon in de kamer waar de man hem gebracht heeft. Ineens voelt Jack dat er iets verandert een blauw licht begint uit de muur te komen. Jack begint zich te realiseren waar hij is. Hij is in de dromen tussen de vier werelden. Intussen is alles om hem heen blauw geworden en lijkt hij tussen tijd en ruimte te zweven. “Wat moet ik doen?” Zijn stem lijkt overal te zijn en vult zijn hoofd. Hij denkt even na en zegt: “Misschien ben ik gek geworden, maar het is het proberen waard.” “Waar kan ik de Onbekende bewaker vinden.” Zijn stem klinkt na in zijn hoofd. Jack twijfelt, zal dit effect hebben of is dit veel te naïef. Ja, het is naïef heel erg naïef. Hoe kan hij denken dat het zo gemakkelijk zal gaan. Maar dan, dan ineens klinkt er een stem. Een stem die zegt: “Uitverkorene luister naar mijn stem” “Wie- wie bent u” vraagt Jack bevend. “Ik ben de Onbekende Bewaker ik kan met jou spreken, maar je zult nooit bij me kunnen komen voor het portaal om door de tijd te reizen.” “Dus mijn missie kan nooit voltooid worden?” “Zoals de zaken er nu voor staan niet, maar er is een mogelijke oplossing.” “Wat is deze oplossing Onbekende Bewaker?” “Je zult de stenen moeten vinden.” “Welke stenen Onbekende Bewaker?” “De vijfde stenen op elke planeet is er één verborgen.” “Één op de planeet van licht en één op de planeet van duisternis, één op de planeet van de wetenschap en één op de planeet van magie” “De vijfde steen is in mijn bezit en die zal ik naar je toe sturen.” Voor Jacks ogen verschijnt er ineens een blauwe diamant die langzaam naar beneden komt. Jack doet zijn handen open en de steen raak zijn huid aan. “Deze steen is de steen van de oorsprong, de tijd waarmee alles begon” “Deze steen zal je helpen op de volgende steen te vinden die verborgen is op de planeet van de wetenschap.” “Dus ik mag weer naar mijn eigen planeet?” “Slechts voor een korte tijd, maar vergeet je doel niet uitverkorene het is je lot je kunt het niet ontkomen!” De stem verdwijnt en Jack krijgt een vreemd gevoel van binnen. Hij heeft geen idee wat dit is, maar hij voelt dat het niet de tijd is voor vragen hij moet op zoek naar de stenen op de planeten en de antwoorden die zullen wel komen. Met die gedachte in zijn hoofd sluit Jack zijn ogen afwachtend wat er gaat gebeuren…

[arghus]

Hoofdstuk 5: Weer thuis

Jack voelt een schok. Om hem heen word het steeds kouder. Dan voelt hij water. Het regent. Hij doet zijn ogen open. Hij staat in een grote stad. Een stad die hij meteen herkent. Hij is in Londen terug op zijn eigen planeet. Waarom is het toch zo koud? Jack kijkt omlaag. Hij staat in zijn pyjama. Dat verklaart heel veel, maar wat nu? Jack staat in zijn pyjama in de grote stad Loden in de gietende regen. Waar moet hij heen? Jack hoort een geluid achter zich en hij voelt dat iemand zijn hand op zijn schouders legt. Met een ruk draait hij zich om en kijkt recht in het gezicht van een jong meisje. Ze kijkt verward alsof ze geen idee heeft wat ze aan het doen is. Het lijkt alsof ze net zo verloren is als Jack zelf. Jack wil aan het meisje vragen wie ze is, maar dan begint ze zelf te praten: “Mijn naam is Stacy…” “Hallo Stacy ik ben Jack.” Stacy glimlacht en vraagt: “Ben jij de uitverkorene Jack?” Jack weet niet wat hij moet zeggen. Is dit meisje te vertrouwen en… Hij snapt zelf niet eens wat er gebeurd is hoe moet hij het dan aan dit meisje uitleggen. Het meisje gaat verder: “Ik weet dat het moeilijk is, maar ik ben te vertrouwen.” “Volg mij ik breng je naar het hotel van mijn vader hij is de Regioan van de eerste wereld.” Ze weet het! Ze weet van de vier werelden. Jack glimlacht naar Stacy en zegt: “Ik zal je volgen.” Stacy glimlacht terug en zegt: “Ja, je hebt weinig keus hè?” Jack knikt. “Geloof me Jack ik weet het hoe dat voelt met mijn vader als zo een belangrijke persoon” Stacy begint te lopen en Jack loopt achter haar aan. “Het is koud, vind je ook niet?” Jack knikt. “Zeker met wat ik aan hebt ja.” Stacy kijkt naar Jack’s pyjama en zegt dan: “Sorry daar heb ik helemaal niet aan gedacht je moet bijna bevriezen” “Ach zo erg is het nou ook weer niet” antwoord Jack. Stacy bied Jack haar jas aan. Eerst weigert Jack haar aanbod, maar als ze aan blijft dringen accepteert hij het en doet hij de jas aan. Om zeker van zijn zaak te zijn vraagt hij nog één keer of ze het zeker weet. En ze weet het zeker. Ze lopen snel door totdat Stacy stil staat voor een gebouw. Op het gebouw staat: The Guard ***** Hotel. “Vijf sterren?” Jack kijkt Stacy vragend aan. “Eigenlijk zou het hotel er zes verdienen maar meer als vijf wilden ze niet geven.” Jack lacht en kijkt naar Stacy. Stacy voelt dat Jack naar haar kijkt en geeft hem een knipoog. Dan pakt ze iets uit haar zak, het is een soort pasje. Ze steekt het pasje in een kaartlezer naast de deur en de deur gaat open. “Ja, goed beveiligd is het hier wel, misschien iets te goed voor een hotel?” Stacy lacht samenzweerderig. Jack begrijpt het wel als haar vader een Regioan is dan is het niet bedoeling dat iedereen zomaar binnen kan wandelen. Stacy brengt hem naar een kamer en geeft hem een pasje van het hotel ze zegt: “Dit is jou kamer gebruik hem zo lang als je nodig hebt” “Het pasje is om in en uit het hotel te komen, je bent hier altijd welkom” “Probeer te slapen, ondanks alles wat er gebeurd is mijn vader zal morgen alles verder uitleggen.” Stacy lacht en vervolgd dan: “Dat kan hij waarschijnlijk beter als ik” Jack lacht mee en kijkt besluitloos naar het bed. Stacy kijkt hem aan en zegt: “Is er iets?” Dan schiet ze weer in de lach. “Natuurlijk je staat hier nog in je doorweekte pyjama.” “Ik ben zo terug” Jack knikt. Even later heeft Jack gedoucht en licht hij in een The Guard Hotel pyjama in zijn bed in kamer 58. Eerst wil hij niet slapen omdat hij bang is om weer in de dromen terecht te komen. Als hij dan uiteindelijk toch in slaap valt. Blijft het bij beelden die hij voorheen beschouwde als dromen en blijf hij bewaard voor de blauwe tijdloze zone…

[arghus]

Hoofdstuk 6: De bedreiging

Je moet wakker worden! Jack! Een stem klinkt in Jack’s hoofd. Jack denkt even na. Waar is hij? Wat is er gebeurt. Ineens weet hij het weer. Stacy heeft hem naar The Guard Hotel gebracht. Het hotel van haar vader, maar wat roep ze toch? Jack je moet wakker worden, voordat het te laat is! Asjeblief! Word wakker! Jack doet zijn ogen open. Hij zit zich zelf liggen op het matras! Wat gebeurt er? Wat is er aan de hand. Dan pas hoort hij het geluid van knetterende vlammen en ruikt hij een vreemde geur. Hij kijkt door het raam. Overal is rook! Het hotel staat in brand. Wat is er gebeurt, wat doet Stacy bij hem? Jack ik weet niet of je me kan horen, maar ik ga proberen om buiten te komen. Wees niet bang. Ik laat je hier niet achter Kom alsjeblieft snel terug Jack! Jack wil antwoorden, maar er komt geen geluid uit zijn mond. Hij wil zijn arm uit steken, maar het lijkt alsof hij niet kan bewegen en hij alleen toe mag kijken. Ineens hoort Jack een geluid achter zich. Een brandweerman staat achter het raam. Hij gebaart Stacy dat ze achteruit moet gaan en dan slaat hij het raam in. Stacy geeft hem over aan de brandweerman die hem voorzichtig de ladder af tilt en Stacy volgt hem op de voet. Dan word het zwart voor Jack’s ogen…


Als Jack zijn ogen open doet licht hij op grond in een donkere grot. Een kleine toorts aan de wand verlicht de grot maar verder is alles donker. Wat is er gebeurt. Jack kijkt verdrietig voor zich uit. Wat gebeurt er met hem. Waar gaat zijn leven naar toe? Hij weet het niet. Hij reist van de ene plek naar de andere plek door dromen en er gebeuren allemaal magische dingen. Jack staat op en kijkt rond. Er is nergens een uitgang te zien. Het enige wat er in de grot te zien is, is de toorts aan de muur en een paar vreemde onbegrijpelijke magische tekens op de muur. Jack loopt naar de tekens toe. Hij steekt zijn hand over en raakt de tekens aan. Ze beginnen een groen licht uit te stralen. De letters veranderen! Jack begint woorden te ontcijferen:

HET IS BEGONNEN, ER IS GEEN WEG TERUG. VERTROUW ALLEEN OP JE ZELF EN OP JE EIGEN KRACHT.

Wat betekend dat? Wat is er begonnen? Er schieten zoveel gedachten door het hoofd van Jack. Er is geen weg terug, is die er ooit dan al geweest? Wie is er anders om op te vertrouwen of niet te vertrouwen? Jack wordt steeds onzekerder. Hij weet het echt niet meer. Hoe moet hij uit deze grot komen, waar die dan ook mag zijn. Jack tast alle muren in de grot af. Heel de tijd voelt hij koude vochtige stenen tegen zijn hand. Behalve in het midden van de grot. Daar word de wand steeds drogen en in het midden is de wand helemaal droog. Ook word de grond steeds droger hoe verder Jack naar het midden van de grot loopt. Jack krijgt een idee van iets wat hij zou kunnen proberen. Hij moet toch iets doen. Als hij nou alle punten op zoekt die droog zijn en kijkt of daar een aanwijzing in te vinden is. In gedachte maakt Jack een plattegrond van de grot, met alle drogen punten die er te vinden zijn. Hij ontdekt dat de droge punten een soort pijl vormen naar de achterste muur.



Maar ook aan die muur is er niets bijzonders te zien. Jack leunt tegen de muur. Hij leest de spreuk nog een keer op. Maar wacht! Wat is dat? Er verschijnen nieuwe letters. De spreuk luid nu:

HET IS BEGONNEN, ER IS GEEN WEG TERUG. VERTROUW ALLEEN OP JE ZELF EN OP JE EIGEN KRACHT. ALLEN DIE WILLEN VERDWIJNEN ZULLEN DE WEG MOETEN LOPEN.

Jack leest de volledige spreuk zoals die er nu staat op. Ineens valt Jack. Hij valt niet op de grond, nee hij valt dwars door de muur waar hij net nog tegen aan geleund stond! Jack licht in een nieuwe grot die qua grote ongeveer het zelfde is, maar qua inrichting heel anders. Er hangen 2 fakkels aan de muur. Er staat een bureau in het midden. En er zijn drie gangen. Jack loopt naar het bureau toe. Op het bureau licht een boek. Het is het boek Het geheim van de reizigers wat Jack eerder in de magische wereld gezien heeft. Er is iets aan het boek verandert. Op de kaft staat nu de naam van de schrijver: Férandro Matrix…

[arghus]

Hoofdstuk 7: Het geheim van de reizigers

Jack leest nog een keer het stukje tekst dat op de eerste bladzijde staat. Het is echt het zelfde als wat hij in de magische wereld gelezen heeft. Als Jack de bladzijde omslaat ziet hij dat deze leeg is. LEEG! Wat heeft hij aan een boek met zo weinig informatie? Hoe moet het nu verder? Jack moet één van de gangen kiezen. Hoe kan hij nou uit één van de gangen kiezen? Wat is er logisch? Er zijn twee gangen die verlicht worden en één die donker is. In films zou het dan altijd de donkere gang zijn, maar dit is geen film. Wat moet hij doen waarom is dit zo moeilijk? Of is dit niet moeilijk maar denkt hij te moeilijk? Jack gaat op de grond zitten. Het enige wat hij wil is naar huis. Hij gaat weer staan. Niet wetend wat hij moet doen. Dan neemt hij zijn besluit. Hij pakt het boek op en hij loop de donkere gang in. Zodra hij zijn eerste stap in de donkere gang zet word de gang fel verlicht en Jack hoort een stem: “De volgende proef is die van de vrees, vrees niet of dit zal het einde zijn van jou reis.” Achter hem sluit de gang. Ineens verdwijnt ook het licht en Jack staat daar. In een donkere gang. De ingang is net verdwenen en wat nu?Hij moet niet bang zijn. Zo moeilijk is die proef toch niet? Jack’s ogen beginnen een beetje aan het donker te wennen. Hij probeert zo ver mogelijk de gang in te kijken. Dat kan toch niet! Ziet hij daar een muur? Jack loopt een stukje de gang in, maar al snel loopt hij op een muur. De gang loopt dood! Heeft hij dan toch de verkeerde gang gekozen. Maar dan, dan… NEE! Hij mag niet bang zijn, hij zal niet bang zijn. Hij zal niet toegeven het lot van de werelden licht in zijn handen! Jack gaat op de grond zitten. De vloer is nat en koud. Moe is Jack niet meer dus slaap heeft hij niet nodig. Honger heeft hij wel hij heeft al zo lang niets gegeten. Het boek kan hij niets met het boek! Jack zoekt even op de grond, maar al snel vind hij het boek. Als hij het boek open slaat straalt er een zwak licht vanaf. De muur die net het einde van de gang leek lijkt te bewegen. Hij lijkt steeds verder weg te zijn. Jack begint te lopen, te rennen. Steeds verder. Hoe harder Jack gaat hoe sneller de muur van hem weg gaat. Is er dan niets wat hij kan doen? Jack kijkt nog een keer naar het boek. Hoe verder de muur van hem weg gaat hoe zwakker het licht word. Hij begint weert te rennen. Het licht om hem heen word weer sterker. De gang blijft door gaan Jack word erg moe. Hij houd dit niet vol. Hij zal nooit meer uit deze gang komen. Hij verdringt de gedachte. Als hij zo denkt komt hij zeker nooit meer uit deze gang. Er moet een oplossing zijn alleen wat is die oplossing. Niet bang zijn. Wat bedoelen ze met niet bang zijn. Zou hij misschien moeten wachten. Gewoon wachten tot het donker is en dan maar zien wat er gebeurt. Is dat het antwoord. Hij moet niet bang zijn, niet bang zijn voor het donker? Jack blijft staan het word steeds donkerder om hem heen. Dan is het helemaal donker Jack ziet geen hand voor ogen. Dan ineens hoort hij een schrapend vreemd geluid. De gang word verlicht door een vreemd groen licht. Aan de zijkante van de gang komt vreemde rook omhoog. Voor zich ziet hij stenen de lucht in gaan en blijven hangen ongeveer 10 centimeter verder naar rechts en naar boven. De tegels vormen een trap! Bovenaan de trap verschijnt een deur alsof deze zo uit de muur komt. Jack loopt naar de deur toe en iet dat er geen deurkrik op zit. Hoe moet de deur dan open? Dan ineens hoort Jack een stem: “Wie ben je, die hier door wilt gaan en het kwaad op het pad te neder zal slaan?” Waar komt die stem toch vandaan? “Geef antwoord vreemdeling, zodat ik mijn woede bedwing!” Dit is een proef! Dit is de vierde proef! Hoe lang gaat dit pad nog door? “Vreemdeling beantwoord mijn vraag, al die je dat waarschijnlijk niet heel graag.” Jack denkt na en zegt dan: “Mijn naam is Jack Blackpool en het lot van de vier werelden licht op mijn schouders.” Het is even stil en dan hoort Jack de stem weer: “Vreemdeling beantwoord mijn vraag, al die je dat waarschijnlijk niet heel graag.” Jack denkt na en zegt dan: “Ik ben de uitverkorene, de beschermer van de vier werelden.” Aan de andere kant blijft het even stil, maar dan klinkt het: “Je bent de uitverkorene? De beschermer?” “Dat klopt” “Als een belangrijke persoon in het lot van de balans zou je moeten weten dat haastige spoed nooit goed is.” Jack zucht en zegt: “Ik weet het en ik begrijp het, maar de balans is verstoort en er staat zoveel op het spel, ik…” “Er gebeurt zo veel in deze werelden en dat alles gaat langst je heen, waarom spreek dit je zo aan?” “Het is mijn lot dit moet ik doen” “Wie beweert dat?” “Niemand, het is simpelweg de waarheid” “Bepalen wij dan zelf ons lot niet?” “Er zijn dingen die er voor zorgen dat er soms niets te kiezen valt” “Dat zijn wijze woorden jongeling… treed binnen” Met een krakend geluid gaat de deur open. Er komt een vreemde groene rook uit de kamer. Jack krijgt het benauwd en voelt om zich heen. Wat gebeurt er? Ineens word Jack vast gepakt en naar binnen getrokken. Jack staat in een kamer met een groot stenen beeld in het midden. Het beeld staat op een verhoging en er zit een diamant in de borst van het beeld. Jack hoort de stem weer: “Neem de diamant en ga terug naar waar je vandaan kom…” Het is even stil en dan vervolgt de stem: “Twee werelden zijn één geworden en het gevaar is groot, ga nu! We zullen elkaar snel weer ontmoeten” Jack steekt zijn arm uit en pakt de diamant. In een flits ziet hij dat de muur beweegt. Stenen vliegen door de hele kamer. Er ontstaat een gat in de muur. Ineens springt er een man door het gat naar binnen. De man heeft een lange mantel om zich heen geslagen en draagt een zwarte kap waar hij zijn gezicht in verbergt. Hij kijkt Jack aan en zegt: “Geef mij de steen!” Jack loopt achteruit totdat hij klem staat tegen de muur. De man komt steeds dichterbij en steek zijn armen uit naar Jack. Ineens opent er achter Jack een portaal en Jack valt er in.

[arghus]

Hoofdstuk 8: De man met de kap

Jack doet zijn ogen open. Boven zich ziet hij een wit plafond. Hij licht op een bed in een onbekende kamer. Jack probeert overeind te komen, maar zijn rug doet erg pijn. Dan ineens ziet hij dat Stacy bij het bed staat en door het raam kijkt. “Wa-waar.. Waar ben ik?” vraagt jack stotterend. “Je bent wakker” Meteen draait Stacy zich om en kijkt Jack aan. “Je bent eindelijk wakker, ik was zo ongerust ik…” Verder komt Stacy niet want de deur vliegt open en die man met de kap die Jack in de grot gezien heeft kom de kamer binnenlopen. Jack ziet dat zowel de groene als de blauwe diamant naast hem op bed liggen. Snel duwt hij de twee diamanten onder het kussen. De man loopt naar het bed toe. Stacy gilt en roept: “Wat wil je van me?” De man kijkt haar recht in haar gezicht en duwt haar dan opzij. Dan loopt hij naar Jack toe en zegt: “De diamant! Waar is de groene diamant??” Jack kijkt de man aan maar beantwoord zijn vraag niet. “Ik vraag het nog één keer vriendelijk, waar is de diamant?” De man weet niet van de blauwe steen! Hoeveel kans heeft hij om hier weg te komen? De man ziet er sterk en niet vriendelijk uit. Een portaal een portaal heeft hij nodig! Ineens word de kamer verlicht door een fel groen licht wat van onder zijn kussen komt. De man met de kap deinst achteruit en houd zijn hand voor zijn ogen. De man lijkt te veranderen. Hij word een schim en dan verdwijnt hij helemaal…

Stacy vertelt wat er gebeurt is in de tijd dat Jack de proeven deed: Het hotel van Stacy’s vader is afgebrand en hij zelf is verdwenen. Jack is bewusteloos naar het ziekenhuis gebracht en sinds dien niet meer bijgekomen. Er is een boodschapper naar Stacy toegekomen gestuurd door de balans die vertelde dat de wereld van licht verdwenen is. Jack kijkt Stacy verbijsterd aan. “De wereld van licht is verdwenen?!” “Ja het licht op de licht wereld doofde en daarna is de lichtwereld opgegaan in de schaduw wereld en die zijn nu samen één wereld” “Samen één wereld?” “Ja, het is één donkere wereld” “Maar… maar hoe is dat, dat- dat is onmogelijk zoiets kan niet gebeuren” “Het is gebeurt al weet niemand hoe.” “We moeten naar de wereld van magie, we hebben meer informatie nodig.” “Kun jij een portaal openen Jack?” “Ik denk het niet, maar misschien dat de stenen dat wel kunnen.” “Hoe bedoel je?” “Toen ik in de grot was en de blauwe diamant gevonden had werd er ook een portaal geopend” “Wat wil je daar mee zeggen?” “Misschien kunnen we zorgen dat, dat weer gebeurt!” “Klinkt als een goed plan we weten alleen niet hoe”

Jack en Stacy probeerden van alles. Eerst duwden ze omstebeurt de diamanten tegen de muur en daarna nog tegen elkaar, maar het had geen zin. Daarna legden ze de diamanten op de grond en bleven er naar kijken. Het heeft allemaal geen nut, want er verschijnt geen portaal. Uiteindelijk vallen Jack en Stacy in slaap. En dan eindelijk in hun slaap openen ze een portaal, maar het is geen portaal zoals alle andere. Dit portaal is donker en grauw. Stacy en Jack worden in de richting van het portaal getrokken als door een onzichtbare hand. Stacy gilt en probeert weg te komen, maar het lukt niet. Stacy is al voor het portaal. Jack duikt naar de grond weg van het portaal. Meteen word Stacy het portaal binnen getrokken en blijft Jack alleen achter. Jack zit op het bed en denkt na. Wat moet hij doen? Waar moet hij naar toe? Waar is Stacy nu en wat is er met haar gebeurt? Zo veel vragen schieten door zijn hoofd en er is geen vraag waar hij een antwoord op weet. Jack kijkt besluiteloos om zich heen. Ineens vliegt de deur open. Een jonge man staat in de deuropening. De man voldoet perfect aan Stacy’s beschrijving van de boodschapper.

[arghus]

Hoofdstuk 9: De boodschapper

De boodschapper kijkt Jack aan. “Wat is er gebeurt?” “Stacy is- is... verdwenen” “Hoezo verdwenen” De boodschapper kijkt Jack strak aan en zegt: “Wat is er gebeurt??” Jack vertelt wat er gebeurt is: Hoe hij de diamant gevonden heeft en hij weer terug kwam in de kamer en over het mysterieuze portaal dat in hun slaap geopend werd en waar Stacy ingetrokken werd. Als Jack alles vertelt heeft is het even stil. Dan loopt de boodschapper naar de muur en steek zijn handen uit. Er word een portaal geopend. Hij zegt tegen Jack dat hij hem moet volgen, samen gaan ze het portaal in.

Het portaal brengt Jack en de boodschapper in de raadskamer van de Regioan. Waar een lange bespreking volgt. Regioan en zijn onderdanen kunnen niet beslissen wat ze nu het beste kunnen doen. Uiteindelijk willen ze de zaak laten rusten en nog wat gaan slapen. Jack protesteert maar hij word volkomen genegeerd. Jack word naar een kleine kamer gebracht met een bed de deur word achter hem op slot gedaan. Jack gaat op het bed liggen en doet zijn ogen dicht, maar slapen kan hij niet.

Het is zes uur. De Regioan doet de deur van het kamertje open. Hij loopt naar binnen en kijkt om zich heen. Waar is Jack gebleven? De Regioan geeft opdracht om het hele kasteel door te zoeken, maar Jack is nergens te vinden. De raad vreest het ergste maar niemand weet wat er gebeurt is…

[arghus]

(Hier maakt het verhaal een tijdsprong)

1 maand later…



Hoofdstuk 10: Zoey Smith

Zoey Smith doet haar ogen open. Ze staart naar het witte plafond in haar kamer. Ze verveel zich. Ze heeft geen school, geen werk en hangt hele dagen maar een beetje thuis rond. Ze wou dat er eens iets gebeurde. Iets leuks iets spannends, maakt niet uit wat. Sinds haar vriendin Stacy uit haar leven is verdwenen is alles zo saai. Stacy was een aardig meisje, altijd net iets anders als andere. Het was altijd gezellig met haar en ze maakten zoveel mee. Wat hebben ze veel beleeft samen. Alles veranderde toen Stacy naar Londen verhuisde. Voor Zoey valt er nu niets meer te beleven. Stacy gaat achter haar bureau zitten en maakt haar huiswerk. Ineens gaat haar GSM. Ze pakt haar GSM en kijkt op het schermpje. STACY! Snel neemt zo op “Hallo?” hoort ze. “Stacy!” “Zoey! Hoe gaat het?” “Het gaat wel, maar het is best saai hier met jou?” “Met mij gaat het niet zo goed.” “Hoe komt dat?” “Ik heb je hulp nodig Zoey.” “Wat gebeurt er? Waar ben je Stacy?” “Dat kan ik nu niet uitleggen” “Waarom niet?” “Luister ik heb weinig tijd, kom vannacht om 12 uur naar het park dan leg ik je alles uit.”

Het is 12 uur, Zoey staat in het park. Stacy staat voor haar. Ze heeft net haar vreemde verhaal vertelt. Ze was ontvoerd door een onbekende man met een kap. Haar vriend Jack heeft haar gered, maar is daarna door de man neergeschoten. Stacy is ontsnapt maar heeft nu hulp nodig, want er staat veel op het spel. Stacy heeft Zoey naar een klein torenkamertje in een oud huis gebracht. Daar heeft Stacy, Zoey 3 diamanen laten zien: een blauwe: de water diamant, een witte: de lucht diamant en een rode: de vuur diamant. Stacy vertelt dat er nog twee diamanten zijn: De groene aarde diamant en de grijze geest diamant. Bij de geest diamant kijkt Zoey Stacy aan en zegt: “Geest Diamant, ik weet dat vuur, aarde, lucht en water de vier elementen zijn maar geest?” Stacy kijkt Zoey aan en zegt: “Geest is het vijfde elementen, de mens bestaat uit geest maar dat is nu niet belangrijk.” Stacy vertelt van de balans tussen de drie werelden of zoals ze zouden moeten zijn: de vier werelden en hoe deze balans herstelt moet worden. Er gebeuren vreemde dingen in de drie werelden…

Er is zoveel gebeurt sinds de dag dat Jack uit Regioan’s kasteel. Jack is opzoek gegaan naar Stacy en heeft haar gevonden en bevrijd met behulp van Marcinios een wijze van de vroegere licht planeet en nu een belangrijke man in de raad van de balans. Stacy was opgesloten in een schaduw kasteel van de man met de kap die nog steeds onbekend is. Toen Jack en Marcinios Stacy bevrijd hadden is Jack neergeschoten. Stacy en Marcinios zijn ontsnapt. Stacy heeft lang gehuild, maar uiteindelijk moesten ze verder. Stacy en Marcinios hebben in een gangenstelsel onder het schaduwen kasteel de derde diamant gevonden. Deze diamant is zwart. Nu zijn er nog 2 diamanten die gevonden moeten worden voordat de onbekende bewaker bezocht kan worden en de balans herstelt kan worden…

Stacy heeft de hulp van Zoey nodig omdat zonder dat iemand het weet, haar vader een bewaker van de balans is. Hij was in het bezit van de vierde diamant, maar hij is spoorloos verdwenen…

[arghus]

Hoofdstuk 11: De verdwenen bewaker

“Dus mijn vader is een beschermer van de balans?” “Ja, jou vader was in het bezit van de vierde diamant voordat hij verdween. ” “Één van de diamanten die nodig is om contact te krijgen met de onbekende bewaker?” “Precies het is net zo’n diamant als deze 3.” “Welke kleur heeft deze diamant?” “We weten niet zeker welke diamant het is, maar waarschijnlijk is het de diamant van de verdwenen licht planeet waarvan word vermoed dat de vierde diamant wit is omdat dat wel toepasselijk is voor de licht planeet.” “Is er een aanwijzing waar we moeten zoeken?” “In het boek: het geheim van de reizigers van Férandro Matrix is een paar dagen geleden een tekst verschenen: Zoek John Smit en zoek waar alleen zij hem zou kunnen vinden.” Stacy kijkt Zoey aan en zegt: “De plek waar alleen zij hem zou kunnen vinden, weet jij wat daarmee bedoeld word.” Zoey is even stil en knikt dan. “Ik denk dat ik weet waar we moeten zoeken…” “Waar dan Zoey?” “Van mijn vader heb ik jaren geleden een kistje gekregen, ik mocht dit kistje pas open maken als mijn vader mij de aanwijzing zou geven.” “En je denkt dat dit de aanwijzing is?” “Dat kan niet anders de tekst in het boek leid ons naar de sleutel die op het kistje past!” Er klinkt een vreemd geluid. Ineens is overal rook. “Dwazen!” “Jullie kunnen niet van mij winnen!” Stacy, herkend die stem het is de man met de kap. Zoey gilt! “NEE!!! NEE!!! Dat kan niet!!! Dat kan niet!!!” Het is even stil dan roept Zoey: “Vader! Jij kunt niet de man met de kap zijn! Dat kan gewoon niet!” De rook trekt weg. Voor Stacy staat de man met de kap. “Vader luist naar me, ik…” verder komt Zoey niet, want haar vader kijkt haar aan en zegt: “Zoey Smit, ik waarschuw je of je houd je mond of ik zorg dat je, je mond houd.” Zoey deinst achteruit. “VADER!” “Stil!! Geef mij de diamanten!” Stacy kijkt de man aan en zegt: “Waar heb je het over?” De man draait zich om, kijkt Stacy aan en zegt: “Weet jij wel wie ik ben?” Stacy knikt en zegt: “U bent John Smit beter bekend als de bewaker van de licht diamant, u werkt als de man met de kap voor de mensen die de vier werelden willen veranderen in één wereld.” John knikt en zegt: “Heel goed meisje, je hebt je huiswerk goed gedaan” Voordat Stacy kan antwoorden gaat hij verder: “Geef mij nu de diamanten anders zal het je berouwen!” Stacy loopt achteruit en roept: “NOOIT!” De diamanten beginnen te gloeien de hele kamer word verlicht. Een ander licht komt uit de jaszak van Zoey’s vader. Hij heeft de laatste diamant! Dan ineens opent er een portaal en Stacy en Zoey worden er in getrokken. Ze staan in een kleine kamer met vier gaten in de vloer. “Wat is dit Stacy?” roep Zoey. “Ik weet het niet Zoey, er zijn vier gaten in de grond en we hebben vier diamanten, maar er zouden er vijf moeten zijn!” De vier gaten in de grond zijn: de eerste blauw, de tweede wit, de derde rood en de vierde groen. “Kijk!” “Wat is er Zoey?” “De vijfde diamant!” “Wat bedoel je Zoey?” “De vijfde diamant was al die tijd hier?” Stacy kijkt omhoog boven haar in het plafond zit de vijfde diamant de grijze geest diamant. Snel stopt Stacy de vier diamanten in de gaten die de zelfde kleur hebben als de diamant. Dan volgt er een fel wit licht en dan word alles donker. Zoey doet haar ogen open. Ze zit op haar bed in haar kamer. Naast haar staat de boodschapper, hij zegt: “Jou taak is voorbij, hoewel deze kort was is deze nu afgerond.” “Waar is Stacy?” “Haar taak is nog niet voorbij zij moet door de tijd reizen en de onbekende bewaker bezoeken, je zal haar nooit meer terug zien…”

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hier mee stopt het eerste deel van het verhaal (dit is tot nu toe het laatste wat ik heb geschreven) binnenkort het vervolg.

Arghus