Anubis en de geheimen van het leven

[lalalanubis]

Hallo iedereen^^

Door al die verhalen te lezen had ik ook wel best zin om een verhaal te schrijven. Ik begin gewoon te schrijven waar de serie gestopt is. I.v.m. school kan ik niet altijd schrijven, ik doe gewoon mijn best ;D

Proloog:
Nienke opende haar ogen en zag wazig Fabian voor haar zicht die zat te huilen.
'Je hebt je leven gegeven...' Huilde hij. 'Nee, niet mijn leven. Een leven.' Antwoordde ze zacht. Ze hoorde een doffe klik. De sarcofaag waar Matthijs zijn moeder al die jaren in vast zat opende. Een hoop rook belemmerd haar zicht. 'Mama!' Hoort ze Matthijs roepen. Enkele seconden later ziet ze een kleine, donkerharige vrouw die Matthijs flink omhelsd. Ook Jacob omhelsde de kleine vrouw. Ze stond op en keek naar Matthijs die haar hoopvol aankeek. Daarna keek ze achter zich. Jeroen knuffelde Noa. Ze sprong van het bed en ging naar de anderen die ze ook knuffelde. 'De club van de oude wilg heeft de vloek opgeheven. Voor een laatste keer sibuna?' Vroeg ze. De leden stonden in een kringetje en keken van de een naar de ander. Fabian wreef eens in zijn handen en samen lieten ze een luide sibuna klinken. Ze sprongen een gat in de lucht. Matthijs kwam naar Nienke toe. 'Hoe kan ik je ooit bedanken...' Zei Matthijs die nog half aan het huilen was. Nienke lachte. Ze omhelsde Matthijs. De bewoners keerden blij terug naar huis. Noa had geen enkele moeite meer om te lopen.

[soepkip]

Leuk
Ik ga het volgen


Groeten,
Soepkip

[lalalanubis]

ik post gelijk nog een stukje ik post steeds verder bij mijn eerste bericht.

[Jennifer~]

Leuk!!
Meerrr^^

[lalalanubis]

Nienke opende de voordeur van het grote huis. De deur kraakte. Een grote leegte heerste er in de hal. Ze trok de deur wijder open en ging aan de kant staan zodat de anderen ook binnen konden. Noa keek blij het huis rond. 'Eindelijk thuis.' Zei ze blij. Jeroen sloeg een arm om haar heen. Ze gingen allemaal samen gezellig in de woonkamer zitten. Iedereen keek blij, buiten Appie. 'Wat is er Ap?' Vroeg Amber die had opgemerkt dat er wat scheelde. 'Niks!' Antwoordde hij vrolijk. Hij zat wel degelijk met iets. Hij was best teleurgesteld dat zijn oude gedaante niet terug was. Hij keek eens in de spiegel en zuchtte. 'Hier.' Zei Nienke die met een dienblad aangelopen kwam. Ze had voor iedereen een kop thee mee. 'Dankjewel.' Zei Noa. 'Wel goed blazen! Want het is nog warm!' Zei Amber ongerust. Noa grinnikte. 'Jongens, als jullie het niet erg vinden zou ik liever eerst douchen.' Zei ze. 'Goed, zal ik met je meelopen?' Vroeg Jeroen. 'Nee, hoeft niet hoor.' Zei Noa. Jeroen keek teleurgesteld. 'Laat haar maar even.' Stelde Fabian hem gerust. Er kwam een gil van de gang. 'Noa!' Zei Jeroen geschrokken en iedereen stond op en rende naar de gang. Maar het was niet Noa, nee. Het was Marijke die blijkbaar terug haar oude gezicht terug had. 'Dankje, Dankje! Victor...' Zei ze blij. Ze tastte haar gezicht af en glunderde. 'Ah...' Zei Victor met een grijns. 'Wat is er gebeurd?' Moeide Amber zich. 'Het huis anubis is terug VAN MIJ!' Riep Victor blij. 'Yes!' Riep Amber. Nienke porde haar en merkte de woeste blik van Marijke op. Ze haastte zich met Nienke naar haar kamer.

'Moeten we de club nu niet echt opheffen?' Vroeg Amber. 'Ik bedoel, vorige keer gingen we de club opheffen maar toen was de vloek nog niet opgelost. Maar nu wel! Dus...' Sputterde Amber. Nienke lachte. 'Je hebt daar wel een punt.' Aarzelde ze. 'Later, laten we eerst alles bezinken.' Zei ze. De twee gingen terug naar beneden en ondertussen waren ook Sofie en Mick in de woonkamer. 'Zo, er is hier ook veel gebeurd!' Merkte Amber op. Ze nam nog een slok thee die ze daarnet koud had laten worden. 'Bah!' Zei ze met een vies gezicht. Ze ging naar de gootsteen en gooide de flauwe thee weg. Ook Noa kwam weer de kamer binnengelopen met Jeroen. 'Jongens, willen jullie mee vragen aan Victor of ik eventueel van kamer mag wisselen met iemand? Na alles wat er gebeurd is durf ik niet zo goed meer daar alleen slapen...' Stamelde ik. 'Oké, maar ik ga NIET, terug naar zolder...' Zei Amber. 'Amber...' Zei Nienke die met haar ogen rolde. Samen gingen ze naar Victor zijn kantoor. 'Ah! Noa, hoe gaat het met je? Terug van reis?' Vroeg Victor. 'Uh, ja...' Stamelde Noa. 'Victor, na alles wat er is gebeurd... zou ik alsjeblieft een nieuwe kamer mogen...?' Vroeg ze weifelend. 'Dat kan best. Maar ik ga niet nogmaals de kamers herverdelen...' Zei Victor. Noa keek sip. 'Volg me maar.' Zei hij.

Noa volgde gespannen Victor. Tot haar grote verbazing ging hij niet naar de meidengang maar naar de kamer links. Niemand was er ooit al geweest. 'Een oud stoffig kot' Noemde Victor het. Hij opende de deur en veegde snel wat spinrag weg. 'Zo, dit wordt je nieuwe kamer.' Zei Victor. 'Het is al beter dan die zolder...' Mompelde Noa. 'Victor, het waskot is nog beter dan dit!' Bitste Jeroen. 'Het waskot? Ook goed.' Zei Victor. 'Nee nee! Dit is prima Victor!' Hield Noa hem tegen. Opeens ging de deurbel. 'Excuseer me even.' Zei Victor. Hij ging de trap af tot aan de deur. Hij zag een kleine vrouw, door de wazige gordijnen. Hij kende de vrouw van ergens. Hij opende de deur en stond met zijn mond vol tanden. 'Huh, jij?' Zei hij blij.

Voor hem stond Trudie, met een bruin velletje en een roze bloemengoed. 'Dag Victor...' Zei ze zacht met een lachje. 'Wat doe je hier? Jij was in Marokko!' Zei Victor die helemaal de kluts kwijt was. 'Ja, ik weet het.' Zei ze nog steeds zacht. Amber en Nienke glipten tot aan de trap en keken door één van de grote ogen wie er aan de deur stond. 'Trudie!' Gilde Amber blij en ze stormde de trap af gevolgd door Nienke. Amber omhelsde Trudie eens goed net zoals Nienke. 'Ben je teruggekomen? Voor ons!' Gilde ze. 'Ja...' Zei ze. Nienke keek bezorgd. Er was iets veranderd aan Trudie, haar enthousiasme was flink afgedankt. Victor nodigde Trudie uit naar de woonkamer en sloot de deur. Nienke legde een kussen weg zodat Trudie zich kon zetten. Marijke keek van haar krant op, ze was namelijk op zoek achter een huis. 'Victor, wie is dat?' Vroeg Marijke die vriendelijk naar Trudie knikte en haar van kop tot teen bekeek. 'Aangenaam.' Knikte Trudie. 'O, dit is Trudie onze vroegere huishoudster.' Zei Victor. Trudie keek beledigd. 'Euh, onze huishoudster.' Corrigeerde Victor zichzelf. Ook Noa, Jeroen en Appie waren de kamer binnengekomen. 'Trudieeee!' Gilde Noa blij. 'O, ik heb je zo gemist!' Gilde ze. 'O, ik u ook!' Zei ze blij. Appie en Jeroen lachten gewoon wat. Zij voelden zich te oud om nog knuffels te geven. 'Ma kom es hier!' Zei Trudie die haar armen gespreid hield. Jeroen en Appie gaven haar een korte knuffel. 'Mama! Mijn lolly's zijn op!' Hoorden ze Danny roepen vanuit de keuken.

'Och Danny! Jongen! Ik ga meteen naar het winkeltje hier om de hoek!' Zei ze terwijl ze de krant uit haar handen liet vallen. 'Wie is die vrouw?' Vroeg Danny dom. 'Gatver Danny. Dit is Trudie, onze huishoudster die terug is!' Riep Amber die haar weer knuffelde. 'Waarom ben je eigenlijk teruggekomen?' Vroeg Jeroen. Noa porde hem. 'O, ik miste jullie zoveel en...' Begon Trudie. 'En Ibrahim?' Vroeg Amber. Trudie keek sip naar beneden. 'Die is nog in Marokko.' Zegt ze droog. 'Ik ga maar meteen aan de slag. Is er een afwas te doen?' Vroeg ze terwijl ze in haar handen wreef. 'Trudie wacht! De kamer van Noa moet nog in gereedheid gebracht worden.' Zei Victor. 'Ben je veranderd van kamer?' Vroeg Trudie. 'Ja!' Zei Noa vrolijk. 'Dan ga ik dat meteen doen!' Zei ze al wat enthousiaster. Ze deed haar jas uit en legde haar tas tegen de keukenkast. Nienke trok Appie, Fabian en Amber dichter bij zich. 'Er scheelt iets met Trudie...' Merkte ze op. 'Het zal van de reis zijn.' Zei Fabian ongeïnteresseerd. Nienke keek bedenkelijk. 'Fabian!' Riep Mick opeens. De club schrok.
Lees verder in de volgende post!

[evytju]

het lijkt wel tof.
Je schrijft goed!!
ik ga het wel volgen (zolang als ik kan...)

Xxx

[Jennifer~]

Leuk leuk leuk
hahaha Danny en z'n lolly's XD

[lalalanubis]

Dankje!

[lucienisthebest]

Leuk=)

[soepkip]

Leuk

[lalalanubis]

Fabian keek bang het huis rond, maar niemand had het detail opgemerkt. 'Mick...' Sputterde Fabian. Mick keek schuldig. 'Sorry, ik wist niet...' Begon hij. 'Het is oké!' Zei Fabian. 'Jeetje! Nog één week en school is afgelopen!' Giert Amber. Nienke knikte. Nog één week en ze waren afgestudeerd van het Allegondecollege.
Nienke ging naar haar kamer en haalde haar dagboek tevoorschijn. 'Liefste dagboek, er is zoveel gebeurd vandaag. We hebben de vloek opgelost! Noa is gered, net zoals de moeder van Matthijs. Dit huis heeft geen geheimen meer. Volgens mij is het huis weer van Victor. Ik ga slapen, want in ben moe van deze spannende dag.' Nienke overlas wat ze had geschreven en beet op haar lip. Ze klapte haar dagboek dicht.

Ze ging terug naar beneden en zag Trudie in Noa haar wang knijpen. 'Ma mijn schatteke toch! Da is graag gedaan!' Zei ze. 'Dankje Trudie!' Bedankte Noa haar en stormde naar boven om te kijken wat er geworden was van het stoffige hok. De kamer was verlucht, de ramen waren gewassen, de vloer was gedweild, de meubels waren afgestoft, kortom: De kamer was mooi! 'We moeten alleen nog schilderen.' Zei Trudie die er bij kwam. 'Nee! Ik vind het behang leuk zoals het nu is!' Zei ze blij. 'Och, da is ook goed.' Zei Trudie. Noa voelde even over het roze bloemetjes papier op een witte achtergrond. Deze kamer leek best veel op die van Nienke en Amber. Noa sloot de deur en ging even naar zolder om haar spulletjes te verhuizen. Zacht sloop ze de zoldertrap op en even duizelde ze. Ze voelde zich hier niet zo lekker, een naar gevoel overheerste haar. Ze opende de deur en deed het licht aan. Al haar meubels stonden in een hoekje. Ze greep naar haar hoofd na een hevige pijn en uiteindelijk werd alles zwart voor haar ogen.