A star must be shine

[Jennifer~]

Zo, weer een stukje
trouwens, gefeliciteerd Evytju ! Ik zie dat je jarig bent vandaag xD

“Maar, dat duurt nog een tijd! Waarom ben je dan zo vroeg wakker, gek?”
“Gewoon”, zeg ik. “Ik kon niet meer slapen”
Mam knikt instemmend. “Oké, dan. Nou ja, zolang je maar niet moe wordt op de boot”
“Nou ja, ik kan altijd nog slapen op de boot”, zeg ik droog.
“Dat is waar”, knikt mam. “Maar zolang ben je ook weer niet onder weg, hè”
“Weet ik”, zucht ik. “Het komt wel goed, echt!”
“Oké, oké”, lacht mam.
Ik neem een slok van me jus d’orange en pak nog een broodje. Nee, dit keer smeer ik er geen jam op. Wel heerlijke hagelslag! Hm…

Na het ontbijt ben ik nog even naar buiten gegaan. Even hardlopen voor ik naar Londen ga, is misschien wel een goed plan. Ik ren over de stoep richting het parkje. Onderweg kom ik een kat tegen. Hij zit heel erg te miauwen… Ik stop even en kniel bij de kat neer. “Hé, lief klein katje. Wat is er met jou?” Zeg ik, terwijl ik hem een aai geef. De kat begint nog heviger te miauwen en plots merk ik op dat zijn pootje bloed. “O! Je poot!” Zeg ik geschrokken. Hm… zakdoekjes, zakdoekjes… Ik graai in me zakken en haal er een zakdoekje uit. Eigenlijk was die voor noodgevallen, als ik plots een bloedneus zou krijgen, maar ja… Ik til de kat voorzichtig op en doe het zakdoekje om het pootje heen. Daarna loop ik terug naar huis. Eerst deze kat maar afhandelen. Ik laat dat arme beest hier niet zomaar op straat lijden! Mijn ouders willen hem vast wel even verzorgen.

[evytju]

leuk stukje
en dankje JENN'iefer:)

[Jennifer~]

“Wow, zo snel terug?” Vraagt pap verbaasd, als die me ziet binnenkomen.
“Nou, het was niet de bedoeling, hoor”, zeg ik droog, waarna ik de kat laat zien.
“O!” is de enige reactie die pap kan uitbrengen. Hij pakt de kat meteen over. “Jij lief klein katje”, zegt hij vertroetelend.
“Pap! Doe voorzichtig! Hij is gewond!” Schreeuw ik boos en neem de kat weer van hem over.
“O! Sorry! Dat wist ik niet”, zegt pap sip. “Ik haal wel even de verbanddoos!” Hij rent meteen de keuken in.
Ik loop met de kat de woonkamer in en ga op de bank zitten. Ik houd het pootje voorzichtig vast, totdat pap binnenkomt. Hij haalt een stukje verband uit de doos en verbind het pootje. De kat begint weer te miauwen, maar dat snap ik wel. Het doet natuurlijk pijn.
“Moet er niet een zalfje op of zo?” Stamel ik.
“Nee”, zegt pap hoofdschuddend. “Zo is het goed. Van wie is deze kat?”
Ik schud me hoofd. “Ik heb echt geen idee… Ik vond hem zomaar op de stoep”
“Voor welk huis?”
“Hier in de straat, in ieder geval”
Pap zucht. “Ja, we kunnen deze kat niet zomaar houden. Hij moet terug naar zijn baasje”

Sorry, beetje kort stukje... maar ik moest weer een stuk in 2en verdelen

[lalalanubis]

MORE^^ because I like it

[evytju]

leuk
en lalalanubis heeft gelijk, I like it to

[Jennifer~]

Sorryyyyyy, dat ik tijd niets gepost heb! Kwam door SE week. en school ofzo ;p Ik kwam er niet aan toe om verder te werken aan m'n verhaal :c maar hier weer een stukje! ;D

“Maar we kunnen hem ook niet zomaar op straat zetten! Hij heeft een manke poot!” Zeg ik verbijsterend. “Kunnen we niet elk huis in deze straat langsgaan?”
“Maar dan zijn we uren bezig”, zucht pap.
“Of enkele minuten”, zeg ik lachend. “We weten het toch niet? Misschien woont de eigenaar wel naast ons! Of twee huizen naast ons, dan…”
“Wacht, wacht…” zegt pap. Hij kijkt naar het halsbandje van de kat en draait het kokertje los die eraan zit. Hij haalt er een klein briefje uit en rolt hem open. “Kijk, hier staat het adres op”
“Ah, natuurlijk!” zeg ik blij. Ik pak het briefje over en bekijk het. Planetenlaan 45… “Het is inderdaad in onze straat”, knik ik.
Ook pap kijkt op het briefje. “Hé, dat is twee huizen naast ons!” roept hij dan.
“Echt? Laten we dan gauw erheen gaan!” Ik stop het briefje weer in het kokertje en til de kat voorzichtig op. Ik kijk naar pap en wenk hem mee te gaan. We lopen naar buiten en ik ga meteen naar het derde huis naast ons. Ik druk op de bel en er gaat een grappig muziekje af.
“Leuke bel”, zeg ik lachend.

Een jonge vrouw doet open en begint meteen te stralen. “Is dat mijn Pearl?” vraagt ze blij.
Ik knik. “Ik denk het. Ik vond haar op de stoep en ze was gewond aan haar pootje, dus heb ik haar even meegenomen naar mijn huis”, vertel ik.
“Mijn lieve Pearl”, zegt de vrouw ontroert. Ze neemt Pearl van me over en vertroetelt hem helemaal. “Heel erg bedankt voor jullie heldendaad!”
Ik haal me schouders op. “Graag gedaan, hoor. Katten kan ik echt niet laten lijden”
De vrouw lacht. “Echt heel lief. Ik geef je er wel iets voor, momentje!”
“Maar… ik…” Ik wilde nog nee zeggen, alleen was ik iets te laat, want de vrouw is meteen naar achter gerend. Ik draai me om naar pap en begin te lachen. Dan komt de vrouw vrolijk terug, zonder Pearl.
“Zo, alsjeblieft”, zegt ze blij, terwijl ze me iets in de hand geeft.

[E.]

Zo ik ben weer helemaal bijgelezen
Leuk! MEER!

[Jennifer~]

LIEVE LEZERS! ^^

Ik schrijf dit verhaal verder op een site, dussss als je nog wilt verder lezen... moet je even naar: www.astarmustbeshine.tk/ gaan! ;D

xxx

ps. ik heb er nog niets nieuws op gezet, dan dat hier al staat ;p maar dat komt snel ^^