Post by Jennifer~ on Jan 23, 2010 17:01:07 GMT -5
Hij bukt en kijkt eronder. ‘Hebbes!’ Hij graait naar achteren en haalt er een grote, platte kist onder vandaan. Hij maakt de kist open en er verschijnt een heel technisch apparaat. ‘Wow,’ zegt Appie. ‘Wat een apparaat.’ Fabian lacht. ‘Het is mijn trots,’ zegt hij. ‘Gekregen van me oom.’ Hij loopt naar zijn bureau en maakt het even leeg. Daarna haalt hij het apparaat eruit en legt het voorzichtig op zijn bureau neer. Hij drukt op een knopje, waardoor het DNA apparaat aan gaat. ‘Mooi, de batterijen zijn dus nog niet leeg,’ zucht Fabian opgelucht. ‘Goed, Ap, leg je hand maar op die scanner.’ Appie legt zijn hand op de scanner, die Fabian aanwees. Plots horen ze een piepje, waarna er allemaal getallen en letters op een schermpje verschijnen. Appie wil zijn hand er bijna afleggen, maar dan houdt Fabian zijn arm tegen. ‘Niet doen!’ Schreeuwt hij. ‘Je moet je hand er oplaten, totdat IK het teken geef, oké?’ Appie knikt hevig. Fabian bekijkt het schermpje. Hij toetst heel snel wat dingen in, dat Appie en Nienke het even niet bij kunnen houden. Nienke gaat naast Amber op bed zitten, die in haar glossy aan het lezen is.
‘Lukt het?’ Vraagt Appie nieuwsgierig. ‘Ja, ik heb nu de coördinaten van je iPod.’ ‘Wow, geniaal, man!’ Lacht Appie. ‘Ja, hè? Ik vind dit apparaat ook echt geweldig. Hij is heel handig. Oké, eens zien…’ Fabian haalt de speciale landkaart erbij, die bij het apparaat hoort, en zoekt de plek waar de iPod zou moeten liggen. Na wat gezoek heeft hij iets gevonden. ‘Volgens mij ligt je iPod hier,’ zegt hij wat twijfelend. Appie probeert mee te kijken, maar doordat zijn hand nog op het apparaat ligt lukt het niet heel makkelijk. ‘O, je mag je hand er al af halen, hoor,’ lacht Fabian. ‘O,’ zegt Appie en hij haalt zijn hand eraf. ‘Je gegevens zijn al opgeslagen in het apparaat,’ vertelt Fabian. ‘Maar kijk… je iPod ligt hier.’ Fabian wijst de plek aan op de kaart. ‘Wat? Dat is in de Ardennen,’ zegt Appie verward. ‘Dat klopt, ja…’ Knikt Fabian. ‘Ik vond het ook heel raar, maar je hebt daar natuurlijk wel huisjes…’ Ondertussen zijn ook Nienke en Amber erbij komen staan. ‘Hoorde ik dat nou goed? Moeten we naar de Ardennen?’ Vraagt Nienke. Fabian knikt. ‘Kijk,’ zegt hij en hij wijst de plek ook aan voor Nienke en Amber. Amber kijkt niet echt enthousiast en lijkt het meer saai te vinden. ‘Nou, als jullie die iPod gaan zoeken ga ik dus niet mee,’ zegt Amber. ‘Ik ga echt niet door de bossen lopen zoeken met mijn dure schoenen!’ ‘Ook niet voor mijn mooie iPod?’ Vraagt Appie met een pruillipje. ‘Hm,’ zegt Amber bedenkend. Ze kijkt naar Appie, die heel zielig probeert te kijken. Ze zucht. ‘Nou… vooruit.’ Appie lacht en wil Amber knuffelen, maar wordt dan weggeduwd. ‘Uh, wat doe je nou?’ Vraagt Amber met een opgetrokken wenkbrauw. ‘Uh, vriendschappelijke knuffel?’ Lacht Appie. Amber knikt ongelovig en gaat weer ongeïnteresseerd op bed zitten met haar glossy.
‘Lukt het?’ Vraagt Appie nieuwsgierig. ‘Ja, ik heb nu de coördinaten van je iPod.’ ‘Wow, geniaal, man!’ Lacht Appie. ‘Ja, hè? Ik vind dit apparaat ook echt geweldig. Hij is heel handig. Oké, eens zien…’ Fabian haalt de speciale landkaart erbij, die bij het apparaat hoort, en zoekt de plek waar de iPod zou moeten liggen. Na wat gezoek heeft hij iets gevonden. ‘Volgens mij ligt je iPod hier,’ zegt hij wat twijfelend. Appie probeert mee te kijken, maar doordat zijn hand nog op het apparaat ligt lukt het niet heel makkelijk. ‘O, je mag je hand er al af halen, hoor,’ lacht Fabian. ‘O,’ zegt Appie en hij haalt zijn hand eraf. ‘Je gegevens zijn al opgeslagen in het apparaat,’ vertelt Fabian. ‘Maar kijk… je iPod ligt hier.’ Fabian wijst de plek aan op de kaart. ‘Wat? Dat is in de Ardennen,’ zegt Appie verward. ‘Dat klopt, ja…’ Knikt Fabian. ‘Ik vond het ook heel raar, maar je hebt daar natuurlijk wel huisjes…’ Ondertussen zijn ook Nienke en Amber erbij komen staan. ‘Hoorde ik dat nou goed? Moeten we naar de Ardennen?’ Vraagt Nienke. Fabian knikt. ‘Kijk,’ zegt hij en hij wijst de plek ook aan voor Nienke en Amber. Amber kijkt niet echt enthousiast en lijkt het meer saai te vinden. ‘Nou, als jullie die iPod gaan zoeken ga ik dus niet mee,’ zegt Amber. ‘Ik ga echt niet door de bossen lopen zoeken met mijn dure schoenen!’ ‘Ook niet voor mijn mooie iPod?’ Vraagt Appie met een pruillipje. ‘Hm,’ zegt Amber bedenkend. Ze kijkt naar Appie, die heel zielig probeert te kijken. Ze zucht. ‘Nou… vooruit.’ Appie lacht en wil Amber knuffelen, maar wordt dan weggeduwd. ‘Uh, wat doe je nou?’ Vraagt Amber met een opgetrokken wenkbrauw. ‘Uh, vriendschappelijke knuffel?’ Lacht Appie. Amber knikt ongelovig en gaat weer ongeïnteresseerd op bed zitten met haar glossy.
Ik ga misschien wel binnenkort een ander verhaal posten op gva! Maar dat merken jullie dan wel (: