Bedankt voor alle reacties tot nu toe :
Nieuw stuk
Fabian sloot zijn kluisje op school.
"Wat doet u nog zo laat op school?",Fabian schrok op uit zijn gedachten van die stem.
maar hij kalmeerde weer toen hij zag dat het Van Swieten was, "Ik moest nog iets afmaken" zei Fabian.
Naast Van Swieten stond een andere man.Fabian kon zijn gezicht niet zien.
Hij had een hoed op, een sjaal helemaal opgetrokken, en een zonnebril op. "Wat raar" dacht Fabian.
Appie kwam op dat moment uit de jongenswc.
"Zorg dat jullie binnen een kwartier naar huis zijn, we willen natuurlijk niet riskeren
dat de school word afgesloten en jullie nog binnen zijn" lachte Van Swieten vriendelijk.
Toen wende hij zich tot de man "Komt u mee" vroeg hij en hij liep naar zijn kantoor.
Fabian vertrouwde het niet, en volgde de 2 op een afstand.
"Fabian wat doe je" vroeg Appie. "Ga jij maar alvast, ik moet nog even iets doen" antwoorde Fabian zachtjes.
Van Swieten en de man gingen het kantoor in maar sloten de deur niet.
"ze denken zeker dat ik al naar huis ben" dacht Fabian. Hij probeerde zo dicht mogelijk bij de deur te gaan staan
om via de kier naar binnen te kijken.
"Dus u wilt weer hier op school komen werken" hoorde hij Van Swieten zeggen.
De man knikte alleen maar. Van Swieten keek toen naar de deur.
Fabian schrikte. zou hij hem gezien hebben, maar die vraag werd snel beantwoord want Van Swieten stond op
en liep haastig naar de deur.
"Ik had u toch naar huis gestuurd meneer Ruitenburg?" vroeg Van Swieten nu een beetje kwaad.
Fabian keek langs Van Swieten en kon net nog de man zien. Die pakte een klein
flesje met een soort drankje uit zijn zak en dronk het vlug leeg.
"Meneer Ruitenburg!" zei Van Swieten nu woedend. "zorg dat je uit mijn ogen verdwijnt of ik laat je nablijven".
Fabian knikte toen en draaide zich om.
Van Swieten bleef kijken of Fabian ook echt weg ging, toen hij de hoek om was sloot hij de deur.
"Waarom duurde het zo lang" vroeg Appie toen Fabian aankwam bij het fietsenrek.
"Ik moest nog iets vragen" loog Fabian, hij wilde niet beginnen over de man die hij had gezien.
Niet nadat alles eens eindelijk weer normaal was.
Toch vroeg hij zich af wie het was.
In het huis Anubis hadden de bewoners al gegeten, het was inmiddels 6 uur geweest.
Het werd al half 7 toen Fabian eens in het huis aankwam.
Hij liep meteen door naar Nienke en Ambers kamer.
"Waar bleef je" vroeg Nienke verwonderd. Ze liep naar hem toe en omhelste hem even.
"Waar is Amber", "Op zolder".
Fabian negeerde Nienkes vraag. "Waarom duurde het zolang" probeerde Nienke weer.
Fabian zei niets maar keek Nienke wel aan. "Jij hebt zeker iets raars gezien' suggereerde ze.
"zeg alsjeblieft dat het niet zo is ,Amber is ook al zo bezig, alles is eindelijk op orde
en dat wil ik zo houden" Fabian besloot om niets te vertellen.
Hij ging naast Nienke zitten en sloeg een arm om haar heen.
"Ik moest gewoon een project afmaken samen met Appie" zei hij.
Later die avond rond 1 uur snachts.
Marijke en Danny waren allebei naar de woonkamer gegaan.
"Als het goed is, slaapt Victor nu" fluisterde Marijke.
"Ik wil dat jij op de uitkijk gaat staan, terwijl ik Corvuz pak" vervolgde ze.
Danny knikte. Marijke sloop de trap op terwijl Danny onder in de gang bleef staan.
Victor zat inderdaad in zijn kantoor te slapen, Corvuz stond op tafel.
Marijke opende zacht de deur en sloop het kantoor. Ze reikte haar hand naar Corvuz.
Maar net toen ze Corvuz aanraakte schrok Victor op uit zijn slaap. Hij keek Marijke recht in het gezicht aan.
